14 jaar geleden was ik 13, hoe oud ben ik dan nu? Ach, dat doet er niet toe. Ik was NOG geen prater, maar had wel mijn hoofd vol met gedachtes. Ik was en ben een dromer, een beelddenker en mag graag fantaseren overal over, leuke dingen, gekke dingen, ondenkbare dingen enzovoort..
Ik kom uit een gezin met vier kinderen, ik ben de derde van het stel. Iedereen bij ons heeft zijn bekkie klaar en schreeuwde er wel doorheen als diegene wat te vertellen had. Of we luisterde was een tweede, maar daar ging het niet om. Ik was iets anders, ik begon te praten uit het niets zonder oogcontact te maken en praatte veel zachter dan de anderen. Later ben ik -waarschijnlijk onbewust- gaan denken dat ze mij niet wilde horen en hield ik meestal mijn mond maar.
Zoals mijn moeder later zei, was ik gewoon een beetje ondergesneeuwd.
Taal was één van mijn sterkste vakken en wiskunde snap ik de logica totaal niet van. Praten deed ik ook niet veel op school en was meer een luisterend oor, stond niet graag in de aandacht terwijl ik achteraf dat juist wel deed met mijn skate/gothic kleren, waar ik nog steeds trots op ben, want ik durfde het maar wel even. Mijn hoofd ontplofte soms van de gedachten, had geen zin in school en begon tijdens de lessen te schrijven in mijn schriftjes in plaats van mijn wiskunde te maken. Zo kwam ik erachter hoe leuk schrijven is en begon al gauw van mij af te schrijven. Vele gedichtjes gemaakt en geprobeerd een boek te schrijven over mijn belevenissen en fantasieën.
Een prater ben ik wel geworden in de loop der jaren en na een aantal therapieën. Toch ben ik blijven schrijven, ik zie de lol er van in en binnen no-time staat er iets op papier wat ik binnen 5 minuten al in mijn hoofd bedacht heb.
Ik blijf lekker doorgaan met schrijven of je nu wil of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten